Ons leventje in Nepal
07 November 2015 | Nepal, Kathmandu
Daar zijn we weer! En dit keer met een positieve blog, want onze kwaaltjes van de afgelopen blog zijn gelukkig verleden tijd.
Hoe is het daar in Nederland? Is de herfst al mooi begonnen? Hier is alles nog mooi groen, al wordt het wel steeds kouder.
Het is nu een maand later en het is erg leuk om te merken dat we echt gewend zijn aan ons leven hier.
In de vorige blog hebben we gezegd dat we wat meer over ons werk hier zouden vertellen. Een groot verschil met Nederland is dat de verpleegkundige veel opdrachten geeft aan de familie. In Nederland heb je vaste bezoektijden, maar hier is de familie de hele dag bij de patiënt. De familie zorgt hier heel veel voor de patiënt. Dat is echt mooi om te zien. Als een patiënt geen bezoekers heeft, wat hier nog weleens voorkomt omdat er deels nog een stigma op lepra rust, dan zorgt familie van een andere patiënt voor deze patiënt. Ook de hygiëne is iets anders dan in Nederland, zo worden dekens niet met een dekbedovertrek aan patiënten gegeven, waardoor patiënten telkens onder dezelfde deken liggen. Ook de vloer is niet echt heel schoon, infusievloeistof, eten, stof, af en toe bloed, vieze gaasjes, het ligt allemaal op de vloer. En je handen desinfecteren? Misschien één keer op een dag.
De zorg die wij op dit moment verlenen bestaat vooral uit het controleren van vitale functies, bedden opmaken, af en toe medicatie geven en wonden schoonmaken. Zelfs het doen van vitale functies is anders. In Nederland hebben we een automatische bloeddruk meter, hier moeten we het handmatig doen. Gelukkig gaat dat goed. In de ochtend wordt door de arts visite gelopen, dit gebeurd in het Nepalees en wij verstaan er niet heel veel van. Gelukkig hebben ze een boek waar ze alles in het Engels opschrijven. In dit boek schrijven ze de opdrachten en veranderingen van die dag. Niet altijd heel duidelijk, want ze gebruiken afkortingen, maar wij begrijpen het steeds meer. Op de afdeling is een ‘dressing’ kar, hier staan materialen op om de wonden schoon te maken. Alle wonden worden op één en dezelfde manier schoongemaakt. Veel anders kunnen de verpleegkundigen ook niet, omdat er geen ander materiaal is. Soms wel bizar, want ook hele diepe wonden worden hier gewoon gevuld met redelijk harde gaasjes en er de volgende dag weer uit getrokken.
Deze week hebben we trouwens ons rooster van de komende drie maanden gekregen en wat wel leuk is om te vermelden: we mogen twee weken operatie assistent zijn!
Contact maken met de patiënten doen we door af en toe een paar Nepalese woorden te zeggen en een glimlach te geven. Het leren van Nepalees vinden we moeilijk, omdat de uitspraak lastig is en er ook nog eens verschillende dialecten zijn. We hebben op de afdeling wel tijd over en proberen dan Nepalees te leren. Ook zijn we ondertussen hard aan de slag gegaan met onze schoolopdrachten. We doen een opdracht over infection control, zo hopen wij een bijdrage te leveren in het ziekenhuis en hun te vertellen over de hygiëne.
Af en toe vervelen we ons op de afdeling, maar we maken zeker ook leuke dingen mee. Zo waren we op de afdeling toen de telefoon ging. In de verpleegkundige tent hadden ze sinaasappels voor iedereen. Wij dachten: heerlijk!!:) Alleen daar kwamen we wel een beetje op terug, ze zaten namelijk onder de chilikruiden, onze mond stond in vuur!
Vorige week zijn we uitgenodigd bij een collega thuis. Dit was erg gezellig, we hebben met elkaar Nepalese thee (chia) gedronken en traditionele shari’s gepast. Wat vooral voor veel lachmomenten zorgde, want we moesten rode lipstick op en als modellen poseren (niet ons ding).
Afgelopen weekend zijn we weer naar Kathmandu (of eigenlijk Patan) geweest, dit keer voor de internationale fellowship church. Een dienst waar zo’n 400 andere internationale mensen aanwezig waren. Erg leuk om mensen te ontmoeten en we hebben onder andere twee jonge Nederlandse gezinnen ontmoet. We blijven nu een aantal weekenden in Anandaban, omdat het soms erg lastig is om in Kathmandu te komen en we dan wat rustigere weekenden hebben. Voor degene die het nog niet weten, Nepal kampt met een best wel groot probleem. Sinds 6 weken is de grens naar India gesloten en komt er geen brandstof en gas meer het land in. Een erg groot probleem voor veel sectoren. Veel keukens zijn gesloten, openbaar vervoer is erg verminderd, gezinnen hebben problemen met koken en veel producten zijn duurder geworden.
Ons huishoudelijk leventje is hier ook wel een beetje anders. Hebben we thuis een geweldige wasmachine, hier wordt het met de hand gedaan. En dan moeten we ook nog rekening houden met het weer.
Oh nog wel een leuk nieuwtje: we hadden een afspraak met dr. Indra en tijdens het gesprek kwam kort gezegd naar voren dat we verplicht op vakantie moeten. Er komt een medisch team vanuit Engeland en er is een training. Aangezien ze te weinig kamers hebben om iedereen te herbergen, moeten wij verplicht onze kamer uit. Eerst vonden wij het niet zo leuk, maar nu kijken we er erg naar uit. We hebben een trip naar Pokhara, een prachtige toeristische plek, geboekt en zullen een aantal dagen in Kathmandu verblijven.
We hebben trouwens vorige nacht hoog bezoek gehad om 04.00uur. Christine werd wakker van een enorm gekraak. Ze dacht eerst dat Gerarda iets aan het eten was, maar die lag diep te slapen. Tja, dan moet het wel een diertje zijn. Wij de lamp aan gedaan en ja hoor, een pak crackers was helemaal open geknaagd. We wilden niet gaan slapen voordat we de muis de kamer uit hadden gejaagd, dus na overal schijnen met de zaklamp, zag Christine de muis onder de deur verdwijnen. De rest van de nacht met een handdoek voor de deur geslapen en er nu maar voor zorgen dat onze etensvoorraad niet bereikbaar is voor muizen ;)
Lieve groetjes vanuit ons kamertje dat inmiddels ons thuis is geworden.
Ps. We willen alvast bedanken dat de GerGem in Wageningen de opbrengst van de oliebollenactie wilt schenken aan het ziekenhuis! Het bedrijf Essentium willen we ook bedanken voor de donatie voor onze reis! We zullen in een latere blog vermelden waar het geld aan besteed is. Heel erg bedankt!
Ps. En natuurlijk ook bedankt voor alle reacties op onze blog! Het doet ons erg goed dat we merken dat mensen zo met ons meeleven :)
Hoe is het daar in Nederland? Is de herfst al mooi begonnen? Hier is alles nog mooi groen, al wordt het wel steeds kouder.
Het is nu een maand later en het is erg leuk om te merken dat we echt gewend zijn aan ons leven hier.
In de vorige blog hebben we gezegd dat we wat meer over ons werk hier zouden vertellen. Een groot verschil met Nederland is dat de verpleegkundige veel opdrachten geeft aan de familie. In Nederland heb je vaste bezoektijden, maar hier is de familie de hele dag bij de patiënt. De familie zorgt hier heel veel voor de patiënt. Dat is echt mooi om te zien. Als een patiënt geen bezoekers heeft, wat hier nog weleens voorkomt omdat er deels nog een stigma op lepra rust, dan zorgt familie van een andere patiënt voor deze patiënt. Ook de hygiëne is iets anders dan in Nederland, zo worden dekens niet met een dekbedovertrek aan patiënten gegeven, waardoor patiënten telkens onder dezelfde deken liggen. Ook de vloer is niet echt heel schoon, infusievloeistof, eten, stof, af en toe bloed, vieze gaasjes, het ligt allemaal op de vloer. En je handen desinfecteren? Misschien één keer op een dag.
De zorg die wij op dit moment verlenen bestaat vooral uit het controleren van vitale functies, bedden opmaken, af en toe medicatie geven en wonden schoonmaken. Zelfs het doen van vitale functies is anders. In Nederland hebben we een automatische bloeddruk meter, hier moeten we het handmatig doen. Gelukkig gaat dat goed. In de ochtend wordt door de arts visite gelopen, dit gebeurd in het Nepalees en wij verstaan er niet heel veel van. Gelukkig hebben ze een boek waar ze alles in het Engels opschrijven. In dit boek schrijven ze de opdrachten en veranderingen van die dag. Niet altijd heel duidelijk, want ze gebruiken afkortingen, maar wij begrijpen het steeds meer. Op de afdeling is een ‘dressing’ kar, hier staan materialen op om de wonden schoon te maken. Alle wonden worden op één en dezelfde manier schoongemaakt. Veel anders kunnen de verpleegkundigen ook niet, omdat er geen ander materiaal is. Soms wel bizar, want ook hele diepe wonden worden hier gewoon gevuld met redelijk harde gaasjes en er de volgende dag weer uit getrokken.
Deze week hebben we trouwens ons rooster van de komende drie maanden gekregen en wat wel leuk is om te vermelden: we mogen twee weken operatie assistent zijn!
Contact maken met de patiënten doen we door af en toe een paar Nepalese woorden te zeggen en een glimlach te geven. Het leren van Nepalees vinden we moeilijk, omdat de uitspraak lastig is en er ook nog eens verschillende dialecten zijn. We hebben op de afdeling wel tijd over en proberen dan Nepalees te leren. Ook zijn we ondertussen hard aan de slag gegaan met onze schoolopdrachten. We doen een opdracht over infection control, zo hopen wij een bijdrage te leveren in het ziekenhuis en hun te vertellen over de hygiëne.
Af en toe vervelen we ons op de afdeling, maar we maken zeker ook leuke dingen mee. Zo waren we op de afdeling toen de telefoon ging. In de verpleegkundige tent hadden ze sinaasappels voor iedereen. Wij dachten: heerlijk!!:) Alleen daar kwamen we wel een beetje op terug, ze zaten namelijk onder de chilikruiden, onze mond stond in vuur!
Vorige week zijn we uitgenodigd bij een collega thuis. Dit was erg gezellig, we hebben met elkaar Nepalese thee (chia) gedronken en traditionele shari’s gepast. Wat vooral voor veel lachmomenten zorgde, want we moesten rode lipstick op en als modellen poseren (niet ons ding).
Afgelopen weekend zijn we weer naar Kathmandu (of eigenlijk Patan) geweest, dit keer voor de internationale fellowship church. Een dienst waar zo’n 400 andere internationale mensen aanwezig waren. Erg leuk om mensen te ontmoeten en we hebben onder andere twee jonge Nederlandse gezinnen ontmoet. We blijven nu een aantal weekenden in Anandaban, omdat het soms erg lastig is om in Kathmandu te komen en we dan wat rustigere weekenden hebben. Voor degene die het nog niet weten, Nepal kampt met een best wel groot probleem. Sinds 6 weken is de grens naar India gesloten en komt er geen brandstof en gas meer het land in. Een erg groot probleem voor veel sectoren. Veel keukens zijn gesloten, openbaar vervoer is erg verminderd, gezinnen hebben problemen met koken en veel producten zijn duurder geworden.
Ons huishoudelijk leventje is hier ook wel een beetje anders. Hebben we thuis een geweldige wasmachine, hier wordt het met de hand gedaan. En dan moeten we ook nog rekening houden met het weer.
Oh nog wel een leuk nieuwtje: we hadden een afspraak met dr. Indra en tijdens het gesprek kwam kort gezegd naar voren dat we verplicht op vakantie moeten. Er komt een medisch team vanuit Engeland en er is een training. Aangezien ze te weinig kamers hebben om iedereen te herbergen, moeten wij verplicht onze kamer uit. Eerst vonden wij het niet zo leuk, maar nu kijken we er erg naar uit. We hebben een trip naar Pokhara, een prachtige toeristische plek, geboekt en zullen een aantal dagen in Kathmandu verblijven.
We hebben trouwens vorige nacht hoog bezoek gehad om 04.00uur. Christine werd wakker van een enorm gekraak. Ze dacht eerst dat Gerarda iets aan het eten was, maar die lag diep te slapen. Tja, dan moet het wel een diertje zijn. Wij de lamp aan gedaan en ja hoor, een pak crackers was helemaal open geknaagd. We wilden niet gaan slapen voordat we de muis de kamer uit hadden gejaagd, dus na overal schijnen met de zaklamp, zag Christine de muis onder de deur verdwijnen. De rest van de nacht met een handdoek voor de deur geslapen en er nu maar voor zorgen dat onze etensvoorraad niet bereikbaar is voor muizen ;)
Lieve groetjes vanuit ons kamertje dat inmiddels ons thuis is geworden.
Ps. We willen alvast bedanken dat de GerGem in Wageningen de opbrengst van de oliebollenactie wilt schenken aan het ziekenhuis! Het bedrijf Essentium willen we ook bedanken voor de donatie voor onze reis! We zullen in een latere blog vermelden waar het geld aan besteed is. Heel erg bedankt!
Ps. En natuurlijk ook bedankt voor alle reacties op onze blog! Het doet ons erg goed dat we merken dat mensen zo met ons meeleven :)
-
07 November 2015 - 10:44
Tante Nelly:
Wat een wereld van verschil, zeker als ik de verbandkar zie in vergelijking met Nederland. Wij hebben hier zulke mooie verbandmaterialen, zodat je pijnloos een wond kunt verbinden. Fijn Christinne dat je zo'n positief blog hebt geschreven. De natuur is wel prachtig! Van harte een leerzame tijd toegewenst en we zien uit naar de volgende blog. Ook de groet aan je vriendin.
-
07 November 2015 - 10:57
Arianne:
Lieve Chris en Gerarda :)
Leuk om jullie verslagen te lezen.. Wel zoooo anders dan hier!
Hopelijk kunnen jullie wat betekenen om de hygiëne te verbeteren.
Heeeeel veel succes nog :)
Liefs Arianne -
07 November 2015 - 16:34
Tante Selma:
Beste meiden,
Wat leuk jullie verslagen te lezen. Wat een verschillen met hier. Het zal voor jullie een onvergetelijke tijd worden. Hier loopt de herfst ten einde met zomerse temperaturen. 18 graden;) De terrassen in Goes zaten vol. Geniet er van en een heel hartelijke groet!! -
07 November 2015 - 21:22
(tante) Jetty:
Fijn dat jullie in ieder geval weer fit en gezond zijn!
Wat een mooi landschap op de foto's. Daar kun je vast wel een mooi plekje vinden voor een paar dagen verplichte vakantie. Ik mis wel de fotomodellen in beeld....;) -
07 November 2015 - 22:16
Antonnette:
hoi meiden,
Leuk om weer wat van jullie te lezen. Het echte werk is begonnen. Heel mooi om te doen en veel te leren. Niet vergelijkbaar met Nederland.
Fijne vakantie.
gr. uit Kootwijkerbroek
-
07 November 2015 - 22:31
Opa Alleme:
Leuk om jullie belevenissen te lezen, ook fijn dat je het goed naar de hebben, en nog geen heimwe naar huis in de krant stond een grote foto van de afsluiting van de grens, nog een lieve groet van ons.opa A
-
13 November 2015 - 10:34
Jacobien:
Wat een verschil met jullie vorige blog, ik ben blij dat het nu zoveel beter met jullie gaat! :D Leuk om jullie avonturen weer te lezen ;)
Bizar hoe het er daar aan toe gaat in het ziekenhuis.. is vast wel erg wennen in vergelijking met Nederland. Mooi dat jullie je opdracht over hygiëne gaan doen.
Enne wat leuk dat jullie een (verplichte) trip hebben geboekt ;)
Veel succes met alles! Geniet ervan!
x Liefs -
17 November 2015 - 12:10
Wendy (Leprazending):
Fijn om te lezen dat jullie inmiddels je draai hebben gevonden! Ik wens jullie een mooie trip naar Pokhara en Kathmandu!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
