Hami thik xu!
21 December 2015 | Nepal, Kathmandu
“Wanneer komt er weer een blog?”, “He vertel eens wat over de afgelopen weken”, “Het is wel erg stil daar bij jullie..” We hoorden het al wel weer, tijd voor een nieuwe blog. Dus bij deze weer een update vanuit Nepal.
Het gaat goed met ons! Helaas is de temperatuur flink gezakt de afgelopen week. Wij dachten dat de kou niet veel erger zou worden, maar nu we al bibberend en met wintertenen rondlopen, beseffen we dat het hier echt echt echt heeel koud kan zijn! Gelukkig hebben we een kachel en een heerlijk warm bedje, zodat we ’s nachts lekker kunnen opwarmen.
De vakantie Pokhara lijkt alweer lang geleden en we zijn ondertussen weer helemaal gewend aan het ziekenhuisleventje. Af en toe denken we nog terug aan de heerlijke westerse maaltijden als we weer Dal Bhat voorgeschoteld krijgen, maar gelukkig smaakt de rijst ons nog steeds.
We zijn nu ruim over de helft van onze stage en hebben de tussenbeoordeling erop zitten. De docenten zijn afgelopen week bij ons langs geweest en dat was super gezellig! Heel leuk om bekenden ons plekje te laten zien en alles te vertellen. We hebben heerlijk gewandeld, serieus gepraat, spelletjes gespeeld, gelachen en ondertussen geluisterd naar de verhalen van onze docenten die allebei een aantal jaar in het buitenland hebben gewoond. Eén van onze docenten heeft in Nepal gewoond, dus het is leuk om via hem ook weer meer over de cultuur te leren. Afgelopen weekend zijn we met z’n viertjes naar Patan geweest en hebben daar nog even de toerist uitgehangen. Wij hadden al mooie verhalen gehoord over Nargakoth, een dorpje buiten Kathmandu, omdat je daar een prachtig uitzicht over de Himalaya kan hebben. Dus met veel enthousiasme kropen we met z’n vieren in een taxi en reden we al hobbelend de berg op. Helaas was het geen helder weer, dus het veel beloofde uitzicht hebben we niet gezien, maar we hebben wel een aantal toppen van de Himalaya gezien! Gelukkig zijn we nog niet weg uit Nepal, dus wie weet krijgen we dat geweldige uitzicht nog weleens te zien
Zondag zijn we naar de internationale kerk geweest (mooie dienst over de revolutionaire lofzang van Maria) en hebben we wat sightseeing in Patan gedaan.
Omdat we elke keer vanuit Patan met de ziekenhuisjeep teruggaan en we dus geen één keer met het openbaar vervoer waren geweest, wilde we dit avontuur weleens mee maken. Na een tochtje in een microbusjes stonden we op het “busstation”, een propvol plein met overal bussen en mensen. Nadat we onze bus hadden gevonden -yes, hij zit nog niet vol- zaten we netjes met z’n tweeën voorin op een bankje. Vanwege het brandstofprobleem hadden we al gezien dat ze de bussen nog voller proppen dan anders, dus we waren erg benieuwd hoeveel mensen er nog bij zouden kunnen. Ze kennen hier geen bus tijden, maar gaan rijden als de bus vol is. Nou, dat was tie zeker! Het was echt ongelooflijk, zaten we daar tegen elkaar aangeklemd, met allemaal tassen van andere mensen op onze schoot en tussen onze voeten. Mensen die met hun volle gewicht tegen je aan leunen, mensen die aan de bus hangen, een stuk of 20 mensen op het dak: een hele ervaring. En dat voor bijna 2uur in plaats van de normale 40 minuten.
In Anandaban vermaken we ons nog goed. Christine heeft de afgelopen twee weken op de operatiekamer gestaan en op haar eerste dagje maakte ze al een amputatie mee! Na een weekje observeren, mocht ze operatie assistent zijn. Dat was heel bijzonder, onder andere bij een andere amputatie. Van dichtbij veel anatomie gezien en veel geleerd over de technieken van opereren. Hier worden vooral orthopedische operaties gedaan. Dan lijkt het soms wel of er een bouwvakker in de operatiekamer bezig is;) Aankomende week hoopt Christine na de vrouwenafdeling voor lepra patiënten te gaan.
En Gerarda heeft haar twee weken op de vrouwenafdeling er net op zitten. Heel anders dan de chirurgische en interne afdeling, maar wat een rustige en gezellige afdeling! Het zijn stuk voor stuk geweldige lieve vrouwen, ook al hebben de meesten veel heftige en verdrietige dingen meegemaakt.. Wat is lepra een vreselijke ziekte, maar wat zijn het toch sterke vrouwen!
De afgelopen week hebben we ook onze opdracht ‘patiëntveiligheid’ afgerond. We hebben een presentatie gehouden voor het team en daar kregen we heel veel positieve reacties op! Heel erg fijn, dus nu maar hopen dat er ook daadwerkelijk iets mee gedaan wordt.
Het is een beetje anders dan we gewend zijn, maar ook hier is de kerstperiode aangebroken. Aangezien zo ongeveer het hele land Hindoe of Boeddhistisch is, wordt er weinig aandacht aan besteed. Maar omdat wij in een christelijk ziekenhuis zitten, hebben ze hier een speciaal kersprogramma. We hebben het kinderprogramma op een mooie zonnige zaterdag bijgewoond. Dit was heel leuk om te zien, vooral het Nepalese dansen en zingen.
Verder heeft Gerarda heeft nog de Christmas carrols op de afdelingen meegemaakt. Een groep van het ziekenhuis ging langs de afdelingen van het ziekenhuis om daar dekens en truien uit te delen. Daarbij werd een klein preekje gehouden, gezongen en gedanst. En ja, de volgende keer moeten wij toch ook echt gaan dansen!
Verder was er nog een kerstviering voor alle het personeel, er werden cadeautjes verloot en heerlijk geluncht. Knap om te bedenken dat de koks voor 140 man dan buiten op vuur koken.
Nou het is weer een heel verhaal geworden, dus genoeg voor deze blog. Het is een gek idee dat we nog maar 5 weekjes te gaan hebben. Aan de ene kant gaat de tijd veel te snel en willen we nog veel te veel doen en aan de andere kant kijken we ook wel weer uit naar Nederland. In ieder geval gaan we van deze laatste weken nog ontzettend veel genieten!
Een lieve groet vanuit het koude Nepal , en natuurlijk hele fijne en gezegende kerstdagen gewenst!
Ik (Gerarda) wil nog graag vermelden dat mijn opa is overleden in de afgelopen maand. Het geeft mij naast het verdriet gelukkig ook veel rust dat ik mag weten dat mijn opa in vrede is overleden!
Het gaat goed met ons! Helaas is de temperatuur flink gezakt de afgelopen week. Wij dachten dat de kou niet veel erger zou worden, maar nu we al bibberend en met wintertenen rondlopen, beseffen we dat het hier echt echt echt heeel koud kan zijn! Gelukkig hebben we een kachel en een heerlijk warm bedje, zodat we ’s nachts lekker kunnen opwarmen.
De vakantie Pokhara lijkt alweer lang geleden en we zijn ondertussen weer helemaal gewend aan het ziekenhuisleventje. Af en toe denken we nog terug aan de heerlijke westerse maaltijden als we weer Dal Bhat voorgeschoteld krijgen, maar gelukkig smaakt de rijst ons nog steeds.
We zijn nu ruim over de helft van onze stage en hebben de tussenbeoordeling erop zitten. De docenten zijn afgelopen week bij ons langs geweest en dat was super gezellig! Heel leuk om bekenden ons plekje te laten zien en alles te vertellen. We hebben heerlijk gewandeld, serieus gepraat, spelletjes gespeeld, gelachen en ondertussen geluisterd naar de verhalen van onze docenten die allebei een aantal jaar in het buitenland hebben gewoond. Eén van onze docenten heeft in Nepal gewoond, dus het is leuk om via hem ook weer meer over de cultuur te leren. Afgelopen weekend zijn we met z’n viertjes naar Patan geweest en hebben daar nog even de toerist uitgehangen. Wij hadden al mooie verhalen gehoord over Nargakoth, een dorpje buiten Kathmandu, omdat je daar een prachtig uitzicht over de Himalaya kan hebben. Dus met veel enthousiasme kropen we met z’n vieren in een taxi en reden we al hobbelend de berg op. Helaas was het geen helder weer, dus het veel beloofde uitzicht hebben we niet gezien, maar we hebben wel een aantal toppen van de Himalaya gezien! Gelukkig zijn we nog niet weg uit Nepal, dus wie weet krijgen we dat geweldige uitzicht nog weleens te zien
Zondag zijn we naar de internationale kerk geweest (mooie dienst over de revolutionaire lofzang van Maria) en hebben we wat sightseeing in Patan gedaan.
Omdat we elke keer vanuit Patan met de ziekenhuisjeep teruggaan en we dus geen één keer met het openbaar vervoer waren geweest, wilde we dit avontuur weleens mee maken. Na een tochtje in een microbusjes stonden we op het “busstation”, een propvol plein met overal bussen en mensen. Nadat we onze bus hadden gevonden -yes, hij zit nog niet vol- zaten we netjes met z’n tweeën voorin op een bankje. Vanwege het brandstofprobleem hadden we al gezien dat ze de bussen nog voller proppen dan anders, dus we waren erg benieuwd hoeveel mensen er nog bij zouden kunnen. Ze kennen hier geen bus tijden, maar gaan rijden als de bus vol is. Nou, dat was tie zeker! Het was echt ongelooflijk, zaten we daar tegen elkaar aangeklemd, met allemaal tassen van andere mensen op onze schoot en tussen onze voeten. Mensen die met hun volle gewicht tegen je aan leunen, mensen die aan de bus hangen, een stuk of 20 mensen op het dak: een hele ervaring. En dat voor bijna 2uur in plaats van de normale 40 minuten.
In Anandaban vermaken we ons nog goed. Christine heeft de afgelopen twee weken op de operatiekamer gestaan en op haar eerste dagje maakte ze al een amputatie mee! Na een weekje observeren, mocht ze operatie assistent zijn. Dat was heel bijzonder, onder andere bij een andere amputatie. Van dichtbij veel anatomie gezien en veel geleerd over de technieken van opereren. Hier worden vooral orthopedische operaties gedaan. Dan lijkt het soms wel of er een bouwvakker in de operatiekamer bezig is;) Aankomende week hoopt Christine na de vrouwenafdeling voor lepra patiënten te gaan.
En Gerarda heeft haar twee weken op de vrouwenafdeling er net op zitten. Heel anders dan de chirurgische en interne afdeling, maar wat een rustige en gezellige afdeling! Het zijn stuk voor stuk geweldige lieve vrouwen, ook al hebben de meesten veel heftige en verdrietige dingen meegemaakt.. Wat is lepra een vreselijke ziekte, maar wat zijn het toch sterke vrouwen!
De afgelopen week hebben we ook onze opdracht ‘patiëntveiligheid’ afgerond. We hebben een presentatie gehouden voor het team en daar kregen we heel veel positieve reacties op! Heel erg fijn, dus nu maar hopen dat er ook daadwerkelijk iets mee gedaan wordt.
Het is een beetje anders dan we gewend zijn, maar ook hier is de kerstperiode aangebroken. Aangezien zo ongeveer het hele land Hindoe of Boeddhistisch is, wordt er weinig aandacht aan besteed. Maar omdat wij in een christelijk ziekenhuis zitten, hebben ze hier een speciaal kersprogramma. We hebben het kinderprogramma op een mooie zonnige zaterdag bijgewoond. Dit was heel leuk om te zien, vooral het Nepalese dansen en zingen.
Verder heeft Gerarda heeft nog de Christmas carrols op de afdelingen meegemaakt. Een groep van het ziekenhuis ging langs de afdelingen van het ziekenhuis om daar dekens en truien uit te delen. Daarbij werd een klein preekje gehouden, gezongen en gedanst. En ja, de volgende keer moeten wij toch ook echt gaan dansen!
Verder was er nog een kerstviering voor alle het personeel, er werden cadeautjes verloot en heerlijk geluncht. Knap om te bedenken dat de koks voor 140 man dan buiten op vuur koken.
Nou het is weer een heel verhaal geworden, dus genoeg voor deze blog. Het is een gek idee dat we nog maar 5 weekjes te gaan hebben. Aan de ene kant gaat de tijd veel te snel en willen we nog veel te veel doen en aan de andere kant kijken we ook wel weer uit naar Nederland. In ieder geval gaan we van deze laatste weken nog ontzettend veel genieten!
Een lieve groet vanuit het koude Nepal , en natuurlijk hele fijne en gezegende kerstdagen gewenst!
Ik (Gerarda) wil nog graag vermelden dat mijn opa is overleden in de afgelopen maand. Het geeft mij naast het verdriet gelukkig ook veel rust dat ik mag weten dat mijn opa in vrede is overleden!
-
21 December 2015 - 17:20
Eline:
Gerarda, topper! Al over de helft, bizarro. Succes weer dit weekje! Lfs xxx -
21 December 2015 - 18:52
Hendriëlle:
Wat fijn om weer een update te lezen. Wat bijzonder om daar te zijn met kerst.
Heel veel succes nog de komende weken, en fijne feestdagen <3 -
21 December 2015 - 19:02
Marja :
Leuke blog meiden, wat maken jullie veel mee!
Geweldige ervaring denk ik. We krijgen zo aardig inzicht hoe anders het er aan toe gaat daar in Nepal.
In Nederland zijn we nogal verwend wat gezondheidszorg betreft.
Heel veel succes nog voor de komende weken en fijne kerstdagen!
Joop en Marja, de buren van Gerarda -
21 December 2015 - 19:04
Davide:
YES, een nieuwe blog! Heel veel succes en plezier nog daar, en een fijne kerst!
Oh, en wat betekent Hami thik xu? -
21 December 2015 - 21:19
(tante) Jetty:
een mooie Nepalese Kerst toegewenst. En geniet nog van jullie laatste weken! -
24 December 2015 - 02:53
Anouk :
Tjoh bijzonder leuk zo'n stage!!:);) Succes en een fijne tijd de laatste weken en natuurlijk ook fijne feestdagen! -
24 December 2015 - 22:00
Van Vuuren:
Christine en Gerarda,
Heel leuk om weer wat van jullie te lezen. Het is een hele belevenis in Nepal in alle opzichten.
Goede kerstdagen.
H.g. Fam. Van Vuuren kwb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
